SAHIB ::: Yoldaş, yol arkadaşı. *Gözcü. (C.: Sıhab-suhban) (Sahıb'in C: Sahb Sahb'ın C: Eshab-Eshab'ın C: (Esâhıb))

sâhib ::: (a. s. ve i. sahb'den. c. : eshâb) : 1) sahip, (bkz. : mâlik). 2) bir vasfı olan. (bkz : hâiz). 3) koruyan, (bkz. : hâmî). 4) bir iş yapmış olan. (bkz. : müellif, musannif).

sâhib-i arz ::: devlet; devleti temsîl eden zat.

sâhib-i hâne ::: ev sahibi, (bkz. : sâhib-ül-beyt).

sâhib-i hayrat ::: hayırlı işler yapmış olan kimse [cami gibi, çeşme gibi]

sâhib-i imtiyaz ::: imtiyaz sahibi.

sâhib-i mâide ::: "sofra sahibi" : huk. [eskiden] evinde yemek pişirip ehil ve lyâline yediren kimse, [sâhib-i mâide olmak için, nafakası üzerine vacip olmıyanları beslemek şart değildir]

sâhib-i menzil ::: eskiden ok atışlarında birinci-*ik alarak, oku düşürdüğü yere kendi adına kitabe diktiren atıcı.

sâhib-ül-beyt ::: ev sahibi, (bkz : sâhib-i-hâne).

sâhib-ül-mekasrm ::: huk. [eskiden] ganimet mallarını mücâhitler arasında tâyin ve tevzîa me'mur -olan kimse.

sâhib-üs-selem ::: selemde para veren müşteri.

sâhib ::: sahip

sahıb ::: yoldaş , yol arkadaşı , gözcü

sâhib ::: ‬sahip

SAHIB :::