pend ~ پند
Kamus-ı Osmani - pend ~ پند maddesi. Sayfa: 334 - Sira: 2
pend - پند
[ف] وعظ ، نصيحت . اوكود . (ايتمك ، ويرمك . آلمق) ماده‌لريله استعمال اولنور . "پندنامه" = نصایحی حاوی مكتوب . رساله . آتیده‌كی مصراعده كورلديكی وجه ايله [طوتمق ] ماده‌سيله‌ده استعمالی شایعدر : "ويردكجه پند پرچمنه بند اولور‌دی دل" "چكسون بلای قيدينی شمدی جزاسيدر" (نورس) "اولور اولمز ايشه قاريشمه دیو" "نصح وپند ايله‌مشدی اسلافم" (مفتی عارف حكمت)
"دوشدم بلای عشقه خردمند عصر ايكن" "ايل شمدی بندن آلديغی پندی بكاويرر" (فضولی) "طوت بونصح وپندی بندن یادكار اولسون سكا" (ترجيع مشهور) "ديلرسهݣ اوله‌سك باغ جهان ايچمده برخوردار" "بو قولی جان ايله كوش ايت سكا بندم بودر هرنار" (سهيلی)
Kamus-u Osmani pend maddesi. osmanlıcada pend ne demek, pend anlamı manası, pend osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte pend hakkında bilgi. Arapça pend ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada pend anlamı
Kamus-i Osmani - پند pend ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
pend ~ پند güncel sözlüklerde anlamı:
PEND ::: f. Nasihat, vaaz, öğüt.
pend ::: (f. i.) : nasîhat, öğüt. (bkz : ıza, nush, va'z).
Pend :::
- f. askıda olmak, muallakta olmak (karar).
pend ::: öğüt
pend ::: öğüt
pend ::: (f. i.) nasîhat, öğüt. (bkz : ıza, nush, va'z).
PEND :::