belağat ~ بلاغت
Kamus-ı Osmani - belağat ~ بلاغت maddesi. Sayfa: 166 - Sira: 8


belağat - بلاغت
[ء] مفهوم لغویسنه باقيليرسه معنای مطلوبی تبليغدن عبارتدر. فقط معنای اصطلاحیسی بویله دكلدر. "بلاغت" معنای اصطلاحیسی ايكی صورتله تعريف اولونور. (١) كلامك فصاحتيله برابر تكلفدن سالم ، تصنعدن عاری ، تعقيددن بری ، تأويلدن وارسته اولهرق مقتضای حاله مطابق اولمهسيدر. (٢) متكلمك كلام بليغ ايراد ايتمك اقتدارينی ، ملكهسنی كسب ايلمش بولونمهسيدركه مرامی حسن افاده امرنده خطادن صاقنمق وبليغ بر سوزی كلام غير بليغدن فرق وتميز ايتمك اقتدارينی حائز بولونمق ديمكدر : [اهل بلاغت ،ارباب بلاغت ، نمونهٔ بلاغت ، درس بلاغت ، بشاغت بیان] [بلاغت پرداز] = بليغ سوز سویلهمكه مقتدر اولان . [بلاغتفروش] = مقتدر اولمديغی حالده كندينی بليغ كوسترمكه چاليشان ، بليغلك طاسلایان . "فن بلاغت " = الفاظ وكلماتك مقتضای حاله موافق اولهرق تركيب وتأليفندن بحث ايدر : [فی الحقیقه لسان مضر اوزره نازل اولان قرأن كريم الیوم اقوام نجيبهٔ عربیه النده بر مقیاس بلاغتدركه بوندن اقتباس اولنان اصول وقواعدله منسوجات فكریهلرينی اولچوب بيچهرك
مطبوعيت وعدم مطبوعيتنی فرق وتمييز ايدييورلر - ميزان البلاغه ] ، [كرچكدن زينت سرنامهٔ بلاغتݣز اولان نعت كزين جناب رسالتپناهيدن صكره - تقريض - اكرم ] "فضل وبلاغت اهلنه امدكاه ايدی" (باقی) "قطرهٔ رشحهسنه اهل بلاغت تشنه" (جودت پاشا) "بر عندليب كلشن معنیكه خامهسی" "تقسيم ايدر صفير صريری بلاغتی" (عاكف پاشا) "اشعار نقادهٔ زباندر" "معیار بلاغت لساندر" (مقدمه)
Kamus-u Osmani belağat maddesi. osmanlıcada belağat ne demek, belağat anlamı manası, belağat osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte belağat hakkında bilgi. Arapça belağat ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada belağat anlamı
Kamus-i Osmani - بلاغت belağat ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
belağat ~ بلاغت güncel sözlüklerde anlamı:
belagat ::: (a. i.) : 1) iyi, güzel, pürüssüz söz söyleme, uzdillilik. 2) ed. sözün düzgün, kusursuz, yerinde ve adamına göre söylenmesini öğreten ilmin adı. (bkz. : beyân).
belâgat ::: kusursuz söz söyleme
belâgât ::: güzel söz öyleme sanatı , iyi konuşma , sözle inandırma yeteneği ve sanatı , uzdillik
belâgat ::: kusursuz söz söyleme
belagat ::: (a. i.) 1) iyi, güzel, pürüssüz söz söyleme, uzdillilik. 2) ed. sözün düzgün, kusursuz, yerinde ve adamına göre söylenmesini öğreten ilmin adı. (bkz. : beyân).