HAK ::: (Bak: Hakk)

HaK ::: Vasat. Vasatî. Orta.

HaK ::: f. Toprak. Turab.(Hâk ol ki, Hüdâ mertebeni eyleye âli.Tâc-ı ser-i âlemdir o kim hâkk-ı kademdir.)

hâk ::: (f. i.) : toprak.

hâk-dân-ı fena ::: (fânilik toprağı) ; dünyâ.

hâk-i beden ::: vücut toprağı.

hâik-i beyaban ::: çölün toprağı

hâk-i cenâb-ı südde-i devletmeâb ::: pâdişâhın kapısının önünde.

hâk-i kadem ::: ayak toprağı.

hâk-i mezâr ::: mezar toprağı.

hâk-i mezellet ::: horluk, düşkünlük toprağı.

hâk-i pâk ::: temiz toprak.

hâk-i pây ::: ayak toprağı, tozu.

hâk-i vatan ::: vatan toprağı.

Hakk ::: (a. i. c. : hukuk) : 1) Allah, İlah. 2) doğruluk ve insaf : Hakdan ayrılmamalı. 3) bir insana âit olan şey : Bu, benim hakkımdır. 4) dâva ve iddiada hakikate uygunluk; doğruluk : Hak budur. 5) geçmiş, harcanmış emek : Baba hakkı; Ana hakkı. 6) pay, hisse : Makas hak kı; Barut hakkı. 7) s. doğru, gerçek : Bu söz hakdır. 8) lâyık, münâsip : Bu, sana haktır.

hakk-ı âmiriyyet ::: âmirük hakkı.

hakkı şefe ::: huk. su içme hakkı.

hakk-ı şürb ::: huk. bir nehirden muayyen ve mâ-iûm olan nasiptir ki tarla, bağ, bahçe ve hayvan sulamak için su ile intifa etme nöbeti, [bir tarla sahibinin her gün bir saat, yahut haftada bir gün bir nehirden tarlasını sulama hakkı gibi].

hakk-ı terceme ::: tercüme hakkı.

hak ::: adalet, pay, doğruluk, emek, ücret, doğru.

hâk ::: toprak.

Hak ::: Tanrı'nın adlarından biridir. Gerçek ve adalet anlamında da kullanılır.

hâk ::: toprak , doğru , pay

hâkk ::: doğru , kazıma , tanrı , gerçek , pay , adalet , din , oyma

hak ::: ‬Tanrı

hak ::: doğru

hak ::: pay

hâk ::: ‬toprak

hakk ::: ‬Tanrı

hakk ::: doğru

hakk ::: hak

hâk ::: (a. s.) 1) vasat, orta. hâk-ul-edme : derinin orta katı. 2, insaniyetli, mert ve yiğit adam.

Hak ::: Hukuk düzeni tarafından şahıslara tanınmış olan yetkilerdir

Hak ::: Hukuk düzeni tarafından şahıslara tanınmış olan yetkilerdir

hak ::: adalet, doğru, doğruluk, gerçek, hukuk, kazanç, kazı, pay

hâk ::: toprak

hâk ::: toprak

hak :::

HAK :::

HÂK :::