hud ~ خود
Kamus-ı Osmani - hud ~ خود maddesi. Sayfa: 341 - Sira: 1
hud - خود
[ف] كندی . (خود‌بخود) كندی كندينه ، كنديلكندن (خودبين) = كندينی كوريجی یعنی نفسيله مغرور ، متكبر . (خود پرست) كنديسی زیاده بكنن . (خود پسند) = كندينی بكنن . (خودرای) = ایی كوتو كندی رأییله حركت ايدن ، ديك باشلی آدم . (خود فروش) كندينی صاتيجی ، نفسینی مدح ايدوب طوران ، شارلاتان . (خودرو -ی) = كندی كندينه بتين ، بیانی . (خود ستا -ی) = كندينی مدح ايدن . (خود سر) = كندي باشنه كيدن ، معدن . (خودكام)= كندی مرامندن باشقه بر شی دوشونمه‌ین . (خودنما - ی) = كندينی كوستريجی ،
پير مولانا (محمد جلال الدين) رومينك قدرعلوی حكيمانه‌لرينه تعظيما بو عنوان ايله تسمیه قيلنديغی معلومدر . (خنكاری) = حضرت پادشاهه منسوب ، متعلق غایتله اعلی ، نفيس ديمكدر : (طرز خنكاری)، (خنكاری كاغد) = عرضلق دينيلن بیاض، كوزل كاغد = عرضلق دينيلن بیاض كوزل كاغد . [خنكار صویی ] = بوغاز ايچنده صاری یار دينيلن محلده (صولر) دیه شهرتیاب اولان مسيره‌ده اولدقجه مرتفع بر طاغك ذروه‌سنه قريب بر سد اوزرنده نبعان ايدن ایی بر صودركه غایت خفت ونفاستندن بو نام ايله مشهوردر . (خنكار اسكله‌سی) = بوغاز ايچنده بكقوز قریه‌سنك اوست طرفنده كائن قصرهمایونك چایر جهتنده‌كی اسكله‌در. (خنكار بكندی)= كولده یتيشمش بادنجانك سوت وتره یاغيله حل ايديلن ايچی ايله طاس كبابی ترتيبنده پيشيرلمش ات پارچه‌لرندن مركب بر طعامدركه كمال لذت ونفاستی حسبيله بونام ايله شهرتیاب اولمشدر .
Kamus-u Osmani hud maddesi. osmanlıcada hud ne demek, hud anlamı manası, hud osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte hud hakkında bilgi. Arapça hud ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada hud anlamı
Kamus-i Osmani - خود hud ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
hud ~ خود güncel sözlüklerde anlamı:
HUD ::: (Hâid. C.) Büyüklük. * Çok hürmet. * Bir Peygamber ismi. Rıfk, sükun ve vakar ile muttasıf olduğu için bu Peygambere Hud ismi verilmiştir. (A.S.) Yahudilere de bu isim söylenilmiştir. Nuh tufanından so a Yemen diyarında Hadremud civarında Ahkaf denilen yerde Ad Kavmine gönderilen Peygamber Hud (A.S.) idi.
HUD ::: f. Miğfer, baş zırhı.
Hôd ::: (f. zm.) : 1) kendi. 2) i. baş zırhı, miğfer.
"); hûd ::: (f. i.) : zırh başlık, miğfer.
hûd-i hurûs ::: zool. horoz ibiği, (bkz. : hûc,2 hûc-ı hurûs)
Hud ::: Ad kavminin peygamberi.
hûd ::: miğfer
hod ::: kendi , baş zırhı
hud ::: büyüklük , çok hürmet , bir peygamber ismi , rıfk , sükun ve vakar ile muttasıf olduğu için bu peygambere hud ismi verilmiştir , yahudilere de bu isim söylenilmiştir , nuh tufanından sonra yemen diyarında hadremud civarında ahkaf denilen yerde ad kavmine gönderilen peygamber hud idi , miğfer , baş zırhı
hod ::: kendi
hûd ::: miğfer
Hôd ::: (f. zm.) 1) kendi. 2) i. baş zırhı, miğfer.
HUD :::