hur ~ خور
Kamus-ı Osmani - hur ~ خور maddesi. Sayfa: 342 - Sira: 2
hur - خور
[ف] (واو معدوله ايله ) اوقوملی . (خورشيد) ݣ مخففی . یعنی كونش ديمكدر . بو معناده نادرا مستعملدر . ییه‌جك ، بينتی : (خوركدا) پيمك معناسنه اولان (خوردن) = مصدرندن صيغهٔ امر اولور . بو تقديرده وصف تركيبی اوله‌رق قوللانيلير : (كوفته خور ، هرزه خور ، می‌خور ) بعضا بونك یرنده (خوار ، خواره ) لفظلری‌ده استعمال اولنور : (هرزه خوار ، ميخوار ، ميخواره) "بنم اوغوطه خور قلزم كنهكاری " "كه موج یأس اولور انجق بݣا كانره سود" (سامی)
Kamus-u Osmani hur maddesi. osmanlıcada hur ne demek, hur anlamı manası, hur osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte hur hakkında bilgi. Arapça hur ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada hur anlamı
Kamus-i Osmani - خور hur ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
hur ~ خور güncel sözlüklerde anlamı:
HUR ::: Noksan, eksik.
HUR ::: f. Güneş, şems.
HUR ::: f. Güneş. * Yiyecek şey.
HUR ::: f. Güneş, şems.
HUR ::: (Ahver. C.) Ahu gözlüler. Gözleri iri ve siyah kısmı pek siyah; beyaz kısmı pek beyaz olan kızlar. * Cennet kızları, huriler.
hor ::: (f. s.) : ehemmiyetsiz, değersiz; bayağı, âdî [kimsei. (bkz. : hâr).
hor ::: (f. i.) : 1) Güneş. 2) ışık, aydınlık, (bkz. : hâr, nûr, ziya).
hor ::: (f. s.) : yiyen, yiyici. Mirâs-hôr : miras yiyen, (bkz. : hâr).
hur ::: (f. i.) : Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Şems).
hûr ::: (f. i.) : Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Mihr, Şems). 2) yiyecek, yiyinti, (bkz. : hûrd, hûrdenî).
hûr ::: (a. i. ahver ve havrâ'nın c.) : 1) âhû gözlüler, gözlerinin akı karasından çok olanlar. 2) (c. hûriyân) cennet kızları, huriler.
hûr-i în ::: (bkz. : hûrî).
hûr ::: huri
hur ::: güneş , şems
hûr ::: huri
hor ::: (f. s.) ehemmiyetsiz, değersiz; bayağı, âdî [kimsei. (bkz. : hâr).
hor ::: (f. i.) 1) Güneş. 2) ışık, aydınlık, (bkz. : hâr, nûr, ziya).
hor ::: (f. s.) yiyen, yiyici. Mirâs-hôr : miras yiyen, (bkz. : hâr).
hûr ::: (f. i.) Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Mihr, Şems).
hur ::: (f. i.) Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Şems).
hûr ::: (f. i.) Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Mihr, Şems). 2) yiyecek, yiyinti, (bkz. : hûrd, hûrdenî).
HUR :::