huş ~ خوش
Kamus-ı Osmani - huş ~ خوش maddesi. Sayfa: 343 - Sira: 4
huş - خوش
[ف] (واومعدوله ايله ) طبعه اویغون ، كوزل ، ایی : (خوش آمد) = خوش كلدی . (خوش آمدكو) = خوش كلدی دييجی ، مداهن . (خوش آمدی) خوش كلدݣ . (رسم خوش آمدی) = خوش كلدݣعادتی ، وظيفه‌سی . (خوش نما) = خوش كورينيجی ، كورينن : (جزيرهٔ خوش نما) بو تركيب خوش كوستريجی
معناسنی‌ده اقاده ايدر : (آیینهٔ خوش نما) كبی . (خوشا) = نه خوش نه‌قدر خوش . (خوش دل) = كوكلی خوش ، ممنوع ، متشكر . (خوش صحبت) = قونوشمه‌سی كوزل . (خوش خوان) = اوقویشی كوزل . (خوش آواز) = سسی كوزل . (خوش حال) = حال ، وقتی یولنده ، اویغون . (خوشبو) = كوزل قوقوجی ، قوقولی . (خوش قدم) = ميمنتلو ، آیاغی اوغورلی . (خوش كو) = طاتلی ديللی ، كوزل سویله‌یيجی . (خوش منش ، خوش طبع) = خویی ، طبيعتی ایی . (خوشكوار) = لذیذ ، طاتلی ، هضمی قولای اولان شی : (امرود خوشكوار ، آب خوشكوار). (خوش نوا) = كوزل سسلی چالغيجی . (خوشتر) = پك كوزل . اك ایی : "نه خوش ايدی بودهرك بوستانی" "كر اولماسه‌یدی آسيب خزانی" (سنان پاشا) "سن نامه یاز ايله‌یم بن ايصال" "بردم دخی بویله خوش كچرحال" (شيخ غالب) "دانهٔ در كبی روینده تری" "خوشنما ايلر ايدی اول كهری" (حلیه -خاقانی)
"برك كل كبی اولوردی نيكو" "ترلدكجه اوغدار خوشبو" (وله) "تيغ ايدی عرشه آصلمش یامكر" "وجه باكنده‌كی انف خوشسنر" (وله)
Kamus-u Osmani huş maddesi. osmanlıcada huş ne demek, huş anlamı manası, huş osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte huş hakkında bilgi. Arapça huş ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada huş anlamı
Kamus-i Osmani - خوش huş ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
huş ~ خوش güncel sözlüklerde anlamı:
HUş ::: f. Akıl, fikir, zekâ, iyi ile kötüyü ayırma hissi. * Ruh, can. * Ölüm, * Zehir.
HUş ::: Vahşi hayvanlar.
huş ::: huy
hoşa ::: (f. n.) : ne hoş, ne güzel, ne kadar lâtif, (bkz. : habbezâ, şâbâş, zihî).
Huş :::
- Gürgengillerden, kerestelik bir ağaç cinsi (Betula).
- Huş ağacıgiller (Betulaceae) familyasından, kanatlı fındıksı meyvesi olan, ağaç ya da çalılar.
hûş ::: akıl
huş ::: akıl , fikir , zeka , iyi ile kötüyü ayırma hissi , ruh , can , ölüm , zehir , vahşi hayvanlar
hûş ::: akıl
hoşa ::: (f. n.) ne hoş, ne güzel, ne kadar lâtif, (bkz. : habbezâ, şâbâş, zihî).
hûş ::: (f. i.) 1) akıl; fikir; şuur; us. Gûş-i hûş (akıl kulağı) : anlayış. 2) ölüm. 3) zehir.
HUŞ :::