münkir ~ منكر
Kamus-ı Osmani - münkir ~ منكر maddesi. Sayfa: 543 - Sira: 8
münkir - منكر
[ء] انكار ايدن ، اویله دكلدر ديين ، قبول ايتمهین ، طانمایان . (مقر) ݣ ضدی : (منكر دين ، منكر حق ، منكر حقیقت) دينسز . (مؤمن) ݣ
ضدی : (منكر دين ، منكر وحدانيت) . جمعی (منكرين) . "دوران نه بيلور قدر در نظممی زيرا" "اول دور ايدهلی منكر ارباب بیاندر" (نفعی)
Kamus-u Osmani münkir maddesi. osmanlıcada münkir ne demek, münkir anlamı manası, münkir osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte münkir hakkında bilgi. Arapça münkir ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada münkir anlamı
Kamus-i Osmani - منكر münkir ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..
münkir ~ منكر güncel sözlüklerde anlamı:
MüNKiR ::: (Nekr. den) İnkâr eden, kabul etmiyen, hakikatı tasdik etmiyen, dinsiz.
münekker ::: (a. s. nekr'den) : 1) tenkîr edilmiş, bilinmiyen, belli olmıyan bir şeye delâlet eden. [muarref'in zıddı] . 2) bkz : münkir3.
münker ::: (a. s. nekr'den) : 1) inkâr edilmiş, edilen, kabul ve tasdik edilmeyen, reddedilen. 2) şeraitçe yapılması caiz görülmeyen. Gayr-i münker : inkâr olunamaz, (bkz : musaddak, müsellem). Nehy an-il-münker : menedilen, meşru olmıyan şeylerden kaçınma.
Münkir ::: (a. s. nekr'den. c. : münkirin) : 1) inkâr eden, kabul etmeyen.
Münkir-i hakikat ::: hakîkatı inkâr eden. 2) imansız, inanmayan, dinsiz, (bkz : mülhid). 3) h. i. mezarda sual soracak olan iki melekten biri. (bkz : nekîr).
münkir ::: inkâr eden, dinsiz.
Münkir :::
- İnkâr eden, kabul etmeyen.
- Tanrı'nın varlığına inanmayan, Tanrı'nın varlığını inkâr eden (kimse).
münkir ::: inkar eden , dinsiz
münker ::: kötü davranış , inkar edilen , kabirdeki sual meleklerinden biri , haram , günah , Allah'ın (c , c , ) razı olmadığı şey , inkar edilmiş olan , şeriatın kabahat ve haram diye bildirdiği şey , makbul ve müstehab olmayıp , günah ve kabahat olan , mezardaki sual meleklerinden birisinin ismi , diğerinin ise "nekir" dir
Münkir ::: Inkar eden
münker ::: inkâr edilen
münkir ::: inkâr eden
münekker ::: (a. s. nekr'den) 1) tenkîr edilmiş, bilinmiyen, belli olmıyan bir şeye delâlet eden. [muarref'in zıddı] . 2) bkz : münkir3.
münker ::: (a. s. nekr'den) 1) inkâr edilmiş, edilen, kabul ve tasdik edilmeyen, reddedilen. 2) şeraitçe yapılması caiz görülmeyen. Gayr-i münker : inkâr olunamaz, (bkz : musaddak, müsellem). Nehy an-il-münker : menedilen, meşru olmıyan şeylerden kaçınma.
Münkir ::: İnkar eden
münkir :::
MÜNKİR :::