SEYR ::: Yürüyüş. * Eğlenme ve ibret için bakma. Gezip görme. * Görülecek şey ve yer. * Uzaktan bakıp karışmama. * Yolculuk.

seyr ::: (a. i.) : 1) yürüme, yürüyüş; gitme, hareket. 2) yolculuk. 3) gezme, gezinme. (bkz. : teferrüc). 4) eğlenmek üzere bakma, (bkz. : temâşâ). 5) uzaktan bakıp karışmama. 6) gezilecek, görülecek şey.

seyr-fi-l-menâm ::: "uyurgezerlik, fr. somnambu-iisme.

seyr-i sefâin ::: (gemilerin yürümesi) : Akay idaresi iken şimdi Denizbank olan müessese. 7) müz. Türk müziğinde makamların karakteristik yürüyüşü.

seyrân ::: (a. i.) : 1) gezinme, (bkz : teferrüc). 2) bakıp seyretme. (bkz. : temâşâ). [aslı : "seyerân" dır]

SEYR ::: Başka tarîkatlerde seyre nefsin tezkiyesinden yâni temizlenmesinden başlanır. Cesedi temizlerler. Bundan sonra âlem-i emre sıra gelir. Bizim yolumuzda ise, seyr kalbden başlar. Kalb de âlem-i emrdendir. Bunun içindir ki, başkalarının yolunun sonu bizim büyüklerimizin yolunun başında yerleştirilmiştir. (İmâm-ı Rabbânî)

Seyr-i Âfâkî:

Seyr-i âfâkîde kötülüklerden temizlenmek ve seyr-i enfüsîde iyi ahlâk ile ahlâklanmak vardır. (İmâm-ı Rabbânî)

seyr ::: seyir , yürüme

sîr ::: sarmısak , tok

seyr ::: ‬seyir

seyr ::: yürüme

seyr ::: gezi

seyr ::: izleme

seyrân ::: (a. i.) 1) gezinme, (bkz : teferrüc). 2) bakıp seyretme. (bkz. : temâşâ). [aslı :

SEYR :::