FERD ::: Tek, bir, yekta. Eşi, benzeri olmayan. Bîhemta olan.(Kâinatın âlemleri, envâları ve unsurları öyle birbiri içine girift olarak girmiştir ki, kâinatın hey'et-i mecmuasına mâlik olmayan bir sebeb hiçbir nev'ine, hiçbir unsuruna hakiki tasarruf edemez. Adeta İsm-i Ferd'in cilve-i vahdeti, bütün kâinatı bir vahdet içine almış; herşey o vahdeti ilân ediyor. Meselâ: Bu kâinatın lâmbası olan Güneşin bir olması, umum kâinat, birinin olmasına işaret ettiği gibi; zihayatların çevik ve çalak hizmetçileri olan hava unsuru bir olması.. ve aşçıları olan ateş bir olması.. ve zemin bahçesini sulayan bulut süngeri bir olması.. ve umum zihayatın imdadına yetişen yağmur bir olması ve her yere yetişmesi.. ve ekser hayvanat ve nebatat taifelerinin herbiri umum zemin yüzünde serbest yayılmaları, vahdet-i nev'iyeleri ve meskenleri bir bulunması; gayet kat'i bir surette işaretler, şehadetlerdir ki; meskenleri ile beraber umum o mevcudat, bir tek Zatın malı olduğuna delâlet ederler. İşte buna kıyasen, bütün kâinatın böyle birbirine girift olan envâları mecmu kâinatı öyle bir küll hükmüne getirmiştir ki, icad cihetiyle tecezzi kabul etmez. Umum kâinata hükmü geçmiyen bir sebeb, Rububiyet cihetiyle ve icad keyfiyetiyle hiçbir şeye hükmedemez ve bir tek zerreye Rububiyetini dinlettiremez. L.)

ferd ::: (a. s. c. : efrad) : 1) tek, yalnız olan şey, çift olmıyan, eşi bulunmıyan. 2) tek olan sayı.

ferd-i âferîde ::: hiç kimse.

ferd-ül-ferd ::: ikiye bölünemiyen sayı. 3) şahıs, kişi. 4) ed. tek beyit; altı, üstü olmıyan, başka bir yere bağlı bulunmıyan beyit, (bkz. : müfred).

ferd ::: fert, birey, tek, benzersiz.

Ferd ::: Divan edebiyatında başka beyitlere bağlı olmayan beyitlere verilen ad.

ferd ::: birey , tek

ferd ::: ‬tek

ferd ::: birey

Ferd ::: Tek; yalnız olan şey; eşi olmayan; tek olan sayı

Ferd ::: Tek; yalnız olan şey; eşi olmayan; tek olan sayı

ferd :::

FERD :::