MüCADELE ::: (Cedel. den) İki kişinin bir şey üzerine çekişmesi. Uğraşma. Savaşma.

mücâdele ::: (a. i. cedel'den. c. : mücâdelât) : 1) iki kişi bir mesele üzerinde çekişme. 2) uğraşma, savaşma, savaş.

mücâdele-i milliyye ::: (millî mücâdele) : Kurtuluş savaşı (1919 - 1922.

mücâdele ::: savaşma, çarpışma.

MüCaDELE ::: Haksız olduğu hâlde mücâdeleden vazgeçen kimseye Allahü teâlâ Cennet'in kenâr yerinde bir ev inşâ ettirir. Haklı olduğu hâlde mücâdeleden kaçınan kimseye ise, Cennet'in ortasında bir köşk inşâ ettirir. (Hadîs-i şerîf-Tirmizî, İbn-i Mâce)

Mücâdeleyi terkedin; zîrâ onun kârı azdır. Mücâdeleyi terk edin, faydası az olduğu gibi dostlar arasına hüsûmetin (düşmanlığın) girmesine sebeb olur. (Hadîs-i şerîf-Taberânî)

Kardeşinle mücâdele etme, onunla alay etme, ona verdiğin sözden dönme! (Hadîs-i şerîf-Tirmizî)

Âdî (aşağı) kimselerle mücâdele etme; seni üzerler. Halîm (yumuşak) kimselerle mücâdele etme sana küserler. (İbn-i Abbâs)

Dostlar arasında kin ateşini en kuvvetli tutuşturan; münâkaşa ve mücâdeledir. (İmâm-ı Gazâlî)

Mücadele :::

1. Birbirlerine isteklerini kabul ettirmek için iki taraf arasında yapılan zorlu çalışma, savaş.


2. Herhangi bir amaca erişmek, bir kuvvete karşı koyabilmek için bir kişi veya topluluğun güçlü, sürekli çabası, savaşım
   Örnek: Bu İslam merkezinde içten içe bir yığın mücadele vardı. A. H. Tanpınar


3. Hasmını yere sermek için göğüs göğüse yapılan çarpışma.

mücâdele ::: savaşma , uğraşma

mücadele ::: ‬savaşım

mücadele ::: mübareze, savaş, uğraş

MÜCADELE :::